ورود به منطقه ممنوعه (۴) برای همسرم نقش بازی می کنم که لذت می برم!

یکی دیگر از اختلالات جنسی مشکلات ارگاسم می باشد. ارگاسم یا اوج لذت جنسی یکی از مهمترین مراحل در چرخه جنسی طبیعی می باشد و اگر دچار مشکل شود، می تواند رضایت از رابطه جنسی را مختل کند. وقتی یکی از طرفین در رابطه جنسی به ارگاسم نمی رسد یا ارگاسمش مشکل دارد، دچار پریشانی می شود که می تواند رفتارهای ناراحت کننده ای نیز به همراه داشته باشد. همچنین مشکلات ارضا شدن در روابط میان فردی نیز تاثیر گذاشته و فرد با همسرش نیز دچار مشکل میشود. همچنین اگر مشکل ارگاسم حل نشود به مرور فرد نسبت به رابطه جنسی سرد شده و تمایلش را به رابطه جنسی از دست می دهد.

این اختلال هم در مردان و هم در زنان وجود دارد که در این شماره به مشکلات ارگاسم در زنان خواهیم پرداخت. در زنان ناتوانی در دستیابی به ارگاسم یا تاخیر ناراحت کننده در دستیابی به ارگاسم می تواند وجود داشته باشد. اکثر مطالعات نشان داده اند که بین ۷ تا ۱۰ درصد از زنان هرگز یک ارگاسم هم نداشته اند و هیچگاه در روابط جنسی خود ارضا شدن را تجربه نکرده اند. این امر برای برخی از زنان یک مشکل عمده محسوب شده و در زندگی زناشویی شان مشکلاتی ایجاد می کند درحالیکه برای عده ای دیگر ممکن است هیچ مشکلی ایجاد نکند. فاکتورهای فرهنگی نقش مهمی در رضایت از روابط جنسی دارند زیرا توقعات  و انتظارات شخصی زنان برگرفته از مسایل فرهنگی در جامعه است بویژه اعتقادات مذهبی وارزشها و تجارب شخصی فرد نیز در شکل گیری این انتظارات مهم هستند. اما گاهی اوقات یک زن انتظار ارگاسم دارد و ارگاسم صورت نمی گیرد و این مساله بعنوان مشکلی برای او مطرح و نارضایتی از رابطه را به همراه خواهد داشت.

در گذشته زنانی که ارگاسم نمی شدند بعنوان زنان سرد مزاج شناخته شده و برچسب سرد مزاجی می خوردند و بعنوان افرادی که قوای جنسی ضعیف و کمی دارند شناخته می شدند، اما مسترز و جانسون با تحقیقات فراوانی که در حوزه مسایل جنسی داشتند این اصطلاح را به خاطر معانی منفی ضمنی که داشت کنار گذاشتند و از اصطلاح اختلال ارگاسمی استفاده کردند. انها معتقد بودند برچسب سرد مزاجی خود باعث تشدید مشکل می شود.

اختلال ارگاسمی در زنان به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم بندی می شود. در نوع اولیه زن هیچگاه ارگاسم را تجربه نکرده است و هرگز تجربه اوج لذت جنسی را نداشته است. نوع ثانویه حالتی است که زن ارگاسم را تجربه کرده است ولی در حال حاضر قادر به تکرار این تجربه نمی باشد. همچنین اختلال ارگاسمی در زنان می تواند عمومی یا فراگیر باشد یعنی زن در هیچ موقعیتی و به هیچ شکلی و در هیچ شرایطی به ارگاسم نمی رسد و یا موقعیتی باشد که در این صورت زن در برخی موقعیتها به ارگاسم می رسد و در برخی دیگر ارگاسم را تجربه نمی کند.

کاپلان ارگاسم در زنان را یک پیوستار یا طیف در نظر می گیرد که در یکسوی آن زنانی قرار دارند که صرفا با پرداختن به خیالپردازیهای جنسی، تحریک پستانها یا بوسیدن به ارگاسم می رسند. در واقع تحریک مستقیم ناحیه تناسلی را برای تجربه ارگاسم لازم ندارند. بعد از این گروه زنانی قرار دارند که فقط با آمیزش جنسی و بدون تحریک کلیتوریس ارگاسم می شوند. گروه بعدی زنانی هستند که علاوه بر آمیزش جنسی نیاز به تحریک کلیتوریس برای رسیدن به ارگاسم دارند. گروه بعدی زنانی هستند که با شریک جنسی به ارگاسم نمی رسند اما در تنهایی و با خودارضایی ارگاسم را تجربه می کنند. اخرین گروه نیز زنانی هستند که به هیچ شکل ممکن ارگاسم را تجربه نمی کنند. متخصصان بالینی زنانی که در دو گروه آخر این طیف قرار دارند را بعنوان افراد دارای اختلال ارگاسمی در نظر می گیرند.

بر اساس راهنمای تشخیصی اختلالات روانپزشکی زنان مبتلا به این اختلال، بعد از مرحله طبیعی برانگیختگی جنسی بطور مستمر یا مکرر در رسیدن به ارگاسم تاخیر دارند یا اصلا به ارگاسم نمی رسند. با در نظر داشتن تنوع زیاد در نوع و شدت تحریک که ارگاسم را در زن ایجاد می کند، این تشخیص فقط مناسب مواردی است که در آنها قابلیت ارگاسم زن با توجه به سن او، تجربه جنسی، کفایت تحریک جنسی، کمتر از حد معقول باشد. همچنین این اختلال باید موجب پریشانی و مشکل قابل ملاحظه در روابط میان فردی شده باشد. همچنین این اختلال نباید بوسیله اختلال دیگر یا بیماری جسمانی و یا مصرف مواد ایجاد شده باشد. همچنین این اختلال می تواند دایمی یا اکتسابی، فراگیر یا موقعیتی و ناشی از عوامل روانی یا آمیزه ای از عوامل روانی و جسمانی باشد.

عوامل روانی بیشماری با اختلال ارگاسم یا اوج لذت جنسی در زنان مرتبطند. ترس از رابطه جنسی، ترس از حاملگی، ترس از طرد شدن از جانب شریک جنسی، انگاره بدنی نامطلوب در مورد اندام تناسلی، احساس خصومت نسبت به مردها و احساس گناه در مورد تکانه های جنسی عمده ترین دلایل این اختلال در زنان هستند.

انتظارات فرهنگی و محدودیتهای مربوط به جامعه نیز در این زمینه حایز اهمیت می باشند. اضطراب شدید در حین سکس یا ابتلا به اختلال افسردگی اساسی از دیگر دلایل این اختلال در زنان می باشند.

در جامعه ما به دلیل نبود آموزشهای لازم افراد اطلاعات کافی در مورد چگونگی انجام رابطه جنسی ندارند و به همین دلیل بسیاری از مردان توانایی تحریک مناسب را ندارند و لذا اصول صحیح سکس رعایت نمی شود و همین باعث می شود این اختلال بیشتر نمود یابد. مشکلی که وجود دارد این است که زنان به دلیل حیا در رابطه جنسی مشکل خود را بیان نمی کنند و بعضی از آنها بر خلاف آنکه در رابطه ارضا نمی شوند یا مشکلاتی دارند با نمایش بازی کردن بگونه ای رفتار می کنند که گویا اصلا مشکلی نیست و نهایت لذت را از رابطه جنسی می برند. این نقش بازی کردن خود باعث تشدید مشکل عدم ارگاسم می شود. وقتی زنی بر خلاف واقعیت به همسرش پیام می دهد که از رابطه کاملا راضی است و نهایت لذت را می برد در واقع مرد را گمراه می کند. مرد هم که فکر می کند روش درستی در سکس دارد همین روش را ادامه می دهد و مشکل زن نه تنها حل نمی شود که به مرور مشکل وی تشدید می شود زیرا به تدریج  به علت عدم رضایت از رابطه جنسی و ایجاد و تقویت این تفکر که در رابطه جنسی فقط مرد است که لذت می برد، نسبت به سکس بی رغبت می شود و تمایلی به انجام سکس ندارد و این موضوع باعث نارضایتی مرد می شود و در روابط میان فردی هر دو مشکلاتی ایجاد می کند. همچنین وقتی زنی از رابطه راضی نیست بهانه گیر شده و به شکل دیگری در صدد آزار مرد و یا انتقام بر می آید و این مساله مشکلات بیشتری را در روابط زناشویی ایجاد می کند.

مقدمه یک سکس خوب رابطه عاطفی مناسب است و یک سکس خوب می تواند مقدمه یک رابطه عاطفی خوب باشد. زمانی که مشکلی در رابطه وجود دارد و زن با نقش بازی کردن این مشکل را پنهان می سازد به تدریج رابطه عاطفی نیز خدشه دار می شود و این خود تاثیر بدی بر رابطه جنسی مشکل دار خواهد داشت و این چرخه معیوب به مرور طرفین را به سمت جدایی عاطفی و طلاق سوق خواهد داد.

لذا توصیه می شود اگر مشکلی وجود دارد خیلی صریح و بدون تعارف به شریک جنسی گفته شود و اقدامات مناسب برای حل مشکل بصورت مشترک صورت گیرد.

برای درمان این مشکل ابتدا باید ارزیابی کاملی از نظر جسمی صورت گیرد تا در صورتیکه مشکلی وجود دارد این مشکل مرتفع شود. گاهی اوقات برانگیختگی پایین، خشکی مخاط مجرا و درد حین رابطه مانع ارگاسم در زن می شود. استفاده از ژلهای لوبریکانت می تواند کمک کند تا مشکل درد تا حدود زیادی برطرف شود و زن نیز بتواند به ارگاسم برسد. گاهی اوقات عفونت وجود دارد و عفونت مانع ارگاسم می شود که با درمان مناسب عفونت برطرف می شود. گاهی اوقات ضعف عضلات پوبوکوکسیژئال باعث عدم ارگاسم شده است که در اینصورت ورزش کگل بسیار کمک کننده است و باعث می شود تا با تقویت این عضلات مشکل عدم ارگاسم در زن حل شود. این ورزش با انقباض عضلات ناحیه پرینه، ناحیه بین مقعد و آلت تناسلی در زن، صورت می گیرد.

همچنین گاهی مصرف داروها باعث تاخیر در ارگاسم یا عدم ارگاسم می شوند که در اینصورت با تغییر داروها می توان کمک کرد تا مشکل ارگاسم فرد حل شود. داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام و … از داروهایی هستند که می توانند تاخیر در ارگاسم یا عدم ارگاسم بدهند.

اما باید توجه داشت که حدود ۹۰ درصد علل عدم ارگاسم در زنان علل روانی هستند. گاهی اوقات نداشتن اطلاعات درست باعث چنین مشکلی است لذا در این موارد با آموزش فردی یا آموزش زوجین به ایشان کمک می کنیم بر این مشکل غلبه کنند. گاهی اوقات تصورات غلطی نسبت به اندام خود یا کلا مسایل جنسی وجود دارد و نیاز به شناخت درمانی می باشد تا افکار نادرست فرد نسبت به خودش یا نسبت به رابطه جنسی اصلاح شود.

در بسیاری از زنان دارای مشکل ارگاسم یک اضطراب یا ترس از رابطه جنسی وجود دارد که همین ترس باعث ممانعت از برانگیختگی جنسی در رابطه و یا در صورت برانگیختگی ممانعت از ارگاسم می شود.

در چنین مواردی با یک برنامه حساسیت زدایی تدریجی به فرد کمک می کنیم تا به تدریج بر اضطرابهایش غلبه کند و مشکلات را حل کند.

نکاتی که در مورد رضایت از رابطه جنسی در زنان باید مدنظر قرار داد عبارتند از اینکه زنان در رابطه لزوما به ارگاسم نمی رسند و رضایت از رابطه جنسی منوط به ارگاسم شدن نیست. همانطور که در ابتدای مطلب اشاره شد بین هفت تا ده درصد زنان هیچگاه ارگاسم را تجربه نمی کنند در حالیکه می توانند روابط جنسی رضایت بخشی داشته باشند. برای زنان با هم گفتگو کردن، نوازش شدن، مورد توجه و علاقه بودن بسیار اهمیت دارد و اگر مردی این موارد را رعایت کند زن حتی اگر ارگاسم نشود از رابطه رضایت لازم را خواهد داشت.

همچنین زنان دو نوع ارگاسم را تجربه می کنند یکی ارگاسم کلیتورال که با تحریک کلیتوریس اتفاق می افتد و بدون دخول نیز امکان وقوع دارد و دیگری ارگاسم واژینال که با تحریک مجرا و با دخول صورت می گیرد. برخی زنان از طریق واژینال زودتر ارگاسم می شوند و برخی از طریق کلیتوریس. لذا اگر در رابطه جنسی این نکته مدنظر قرار گیرد و تحریک کلیتورال نیز به حد کفایت صورت گیرد احتمال وقوع ارگاسم افزایش می یابد. نکته دیگر اینکه زنانی که دفعات رابطه جنسی بیشتری دارند، احتمال بیشتری برای تجربه ارگاسم دارند.

زن و مردی که رابطه عاطفی بهتری دارند و در رابطه جنسی اصول رابطه صحیح شامل بهنگام بودن، دوسویه بودن، پیش نوازش طولانی و دخول با طمانینه را رعایت می کنند رضایت بیشتری از رابطه جنسی داشته و ارگاسم را بهتر و بیشتر تجربه می کنند.

در احادیث دینی داریم که زن و شوهر باید در هنگام رابطه جنسی لباس حیا را از تن به در کنند و بعد از رابطه مجددا این لباس را به تن کنند. زن و مردی که در رابطه جنسی با هم صمیمی تر هستند و احساس راحتی بیشتری دارند و مسایل را راحت تر با هم مطرح می کنند و برای هم نقش بازی نمی کنند، مشکلات کمتری را تجربه خواهند کرد و رضایت بیشتری از رابطه جنسی خویش خواهند داشت. در واقع صمیمیت بیشتر در رابطه سبب کاهش اضطراب در رابطه (که علت اختلال است) می شود و کمک به درمان مشکل می کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *