ورود به منطقه ممنوعه(۵) در رابطه، جلوی همسرم خجالت زده می شوم!
یکی از مشکلات جنسی در مردان و زنان اختلالات ارگاسمی یا اختلالات مربوط به ارضای جنسی است. مشکلات ارگاسمی زنان را بررسی کردیم و در این شماره به مشکلات ارگاسمی مردان می پردازیم.
مردان در مرحله ارگاسم ممکن است با مشکلات زیر روبرو شوند:
انزال زودرس، انزال دیررس یا تاخیر در انزال، انزال به مثانه، عدم انزال و انزال بدون احساس ارگاسم یا لذت
انزال زودرس
مردی که به انزال زودرس مبتلاست بطور معمول در هنگام رابطه جنسی، قبل از آنکه دوست داشته باشد و حتی گاهی قبل از دخول به ارگاسم می رسد و بنابراین ارضای جنسی کمی احساس می کند یا اصلا احساس لذتی نمی کند. چنین فردی از آمیزش جنسی و جذب شدن به شریک جنسی لذت می برد اما به محض رسیدن به نقطه برانگیختگی کنترل خویش را از دست می دهد و دچار انزال می گردد. مشکل در چنین فردی عدم داشتن کنترل ارادی بر بازتاب یا رفلکس انزالی است. این اتفاق باعث می شود این فرد دچار احساس خجالت یا شرم در مقابل شریک جنسی شود و در روابط بعدی جنسی خود نیز دچار اضطراب ناشی از این نگرانی که نکند دوباره انزال سریع اتفاق بیفتد، باشد.
واکنش مردان به این مشکل از مردانی که اندکی ناراحتی و اضطراب دارند تا مردانی که شدیدا ناراحت و مضطرب هستند، متفاوت است. واکنش و برخورد شریک جنسی نیز در کاهش یا افزایش چنین اضطرابی دخیل است و می تواند مشکل انزال سریع را کم یا تشدید کند. انزال زودرس در بین جوانان شیوع بیشتری دارد و تقریبا اکثر قریب به اتفاق آقایان در شروع روابط جنسی آنرا تجربه می کنند.
سوالی که همیشه مطرح می شود این است که آیا برای انزال زودرس زمان مشخصی در نظر گرفته می شود یا خیر؟
انزال زودرس بر اساس رضایت فرد و شریک جنسی از زمان انزال تعریف می شود و زمان مشخصی بعنوان ملاک در نظر گرفته نمی شود. تحقیقات گسترده نشان داده است اکثریت مردان بین ۲ تا ۸ دقیقه زمان بین تحریک و انزال دارند. عوامل متعددی مثل سن (در سنین پایین تر شیوع بیشتری دارد)، برانگیختگی جنسی (هر چه شدت برانگیختگی بیشتر باشد انزال سریعتر اتفاق می افتد) و زمان سپری شده پس از آخرین لذت جنسی ( هر چه فاصله دفعات رابطه کمتر باشد انزال زودرس بیشتر اتفاق می افتد) و همچنین عوامل فیزیولوژیکی مثل آستانه تحریک و تواتر تحریک نیز در انزال زودرس دخیل هستند. عوامل روانی نیز می توانند منجر به انزال زودرس گردند. خودانگاره بدنی، احساس خجالت و شرم و اضطراب و استرس فرد می تواند روی این موضوع اثرگذار باشد.
ویژگیهای تشخیصی
مردی که به این اختلال مبتلاست، با کمترین تحریک قبل از دخول یا به هنگام ان یا مدت کوتاهی بعد از ان و قبل از اینکه دوست داشته باشد بطور مستمر یا مکرر، دستخوش انزال می شود. عواملی که بر مدت مرحله برانگیختگی تاثیر می گذارند مانند سن مرد، تازگی شریک جنسی او یا موقعیت و فراوانی اخیر فعالیت جنسی باید در نظر گرفته شود. این اختلال موجب پریشانی و مشکل میان فردی قابل ملاحظه ای می شود. این اختلال با اختلال دیگر، بیماری جسمانی، یا مصرف مواد توجیه نمی شود. این اختلال می تواند دایمی یا اکتسابی، فراگیر یا موقعیتی و ناشی از عوامل روانی یا آمیزه ای از عوامل روانی و جسمانی باشد.
روشهای نادرست برای حل مشکل
بطور معمول اکثر مردان در ابتدای زندگی مشترک دچار مشکل انزال زودرس می شوند و به تدریج این مشکل در ایشان حل می شود. برخی به دلیل نگرانی از وقوع این مشکل به دنبال درمان بر می آیند و راههای مختلفی برای درمان در پیش می گیرند. برخی از روشهای غلط درمانی استفاده از قرص ترامادول، مواد مخدر و مشروبات الکلی است. ترامادول و مواد مخدر در ابتدای شروع به استفاده باعث تاخیر در انزال می گردند و از این بابت به فرد کمک می کنند ولی در دراز مدت به دلیل اثر بر میل جنسی و کاهش آن باعث می شوند فرد تمایلی به برقراری رابطه جنسی نداشته باشد. از سوی دیگر استفاده از این مواد باعث ایجاد اعتیاد و آسیبها و پیامدهای ناگوار دیگری برای فرد می شود. همچنین برخی از مردان برای پیشگیری از این مشکل سرعت عمل خود را در رابطه زیاد می کنند و قبل از پیش نوازش به دخول می پردازند و سعی می کنند با عجله کار را پیش ببرند تا بتوانند مدت بیشتری رابطه را ادامه دهند که نتیجه ای برای ایشان جز نارضایتی بیشتر شریک جنسی در بر ندارد. در واقع با این شتاب یک چرخه معیوب از اضطراب فزاینده ایجاد می شود که علاوه بر اینکه بر بهبود زودانزالی تاثیر ندارد، باعث نارضایتی شریک جنسی نیز خواهد شد. انحراف فکر به مسایل غیر جنسی و ایجاد درد یا تحریک دردناک از دیگر شیوه های نادرست برای حل مشکل می باشد.
همچنین برخی از افراد به اشتباه از داروی ویاگرا یا سیلدنافیل برای درمان زودانزالی استفاده می کنند. ویاگرا دارویی است که به تقویت و ماندگاری نعوظ در افرادی که اختلال نعوظی دارند، کمک می کند و هیچ تاثیری بر انزال فرد ندارد و مصرف آن باعث تاخیر در انزال نمی شود.
نقش غذاها و داروها در انزال
در مورد اثر مواد غذایی بر زودانزالی چه در ایجاد و چه در کنترل و درمان آن اطلاعات ضد و نقیض زیادی وجود دارد و تحقیقات متقن و مشخصی وجود ندارد. آنچه که در اکثر منابع طب سنتی و جدید مطرح می باشد اینکه برخی از مواد غذایی باعث انزال زودرس و تشدید آن می شوند مانند ماست، دوغ و لبنیات و غذاهایی که در اصطلاح طبیعت سرد دارند، فلفل و ادویه جات تند. در مقابل برخی مواد غذایی مثل موز، عسل، خرمای پیارم، مارچوبه، تخم مرغ، شکلات تلخ، هویج، جو دوسر، تمبر هندی، آووکادو، بلوبری، موز، گردو، غلات و حبوبات بویژه لوبیای مخملی (نوع خاصی از لوبیاست، سیاه رنگ است و در هندوستان زیاد دیده می شود)، سیر و پیاز، کرفس، مغز پسته و بادام، قارچ، لوبیای سبز، گیلاس زمستانی و برنج قهوه ای کمک به کنترل زودانزالی می کنند.
داروهای اعصاب و روان بویژه داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین و سه حلقه ای ها که در درمان افسردگی بکار می روند می توانند باعث تاخیر در انزال شوند. کلومیپرامین، فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام و … از این دسته داروها هستند. مصرف طولانی مدت این داروها باعث کاهش میل جنسی و تمایلات جنسی می شود.
درمان
همانطور که اشاره شد مساله اصلی در زودانزالی مردان، عدم کنترل ارادی بر رفلکس انزالی است. مردان برای کنترل انزال لازم است بتوانند لحظه غیر قابل اجتناب بودن انزال را شناسایی کنند. در سیر مراحل جنسی و هنگامی که تحریک جنسی ایجاد می شود لحظه ای وجود دارد که در آن لحظه تحریک منجر به انزال می گردد و امکان پیشگیری از انزال دیگر وجود ندارد. مردانی که زودانزالی دارند در شناسایی این لحظه مشکل دارند و نمی توانند تحریک را قبل از رسیدن به این لحظه کنترل کنند. برخی تمرینات رفتاری وجود دارد که کمک می کند یک مرد بتواند به درستی این لحظه را شناسایی کند و به تدریج با کنترل تحریک قبل از رسیدن به این لحظه از انزال پیشگیری کند و زمانی اقدام به رسیدن به این نقطه کند که قصد انزال را دارد.
تکنیک توقف شروع (stop-start)
یکی از تکنیکهای رفتاری برای مهار زودانزالی تکنیک توقف شروع است. در این تکنیک در هنگام رابطه مرد در زیر قرار می گیرد و زن در بالا و تحریک به ارامی و توسط زن آغاز می شود. مرد قبل از رسیدن به لحظه غیر قابل اجتناب از انزال با اشاره از زن می خواهد که تحریک را متوقف کند و بعد از گذشت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه که ارامش برای مرد ایجاد شد مجدد تحریک ادامه می یابد و مجددا قبل از رسیدن به نقطه مورد اشاره تقاضای توقف تحریک صورت می گیرد. این روند چند نوبت صورت می گیرد تا آمادگی لازم در زن ایجاد شود و سپس تا انزال ادامه می یابد.
تکنیک سیمن (seman)
یکی دیگر از تکنیکهای رفتاری تکنیک سیمن می باشد. در این تکنیک مرد آلت تناسلی خود را تحریک می کند و قبل از رسیدن به لحظه غیر قابل اجتناب انزال، تحریک را متوقف می کند. سپس ۱۵ تا ۳۰ ثانیه تحریک را متوقف نگه می دارد تا احساس نزدیک بودن انزال سرکوب شود. بعد مجددا تحریک شروع می شود و بهمین منوال ۳ بار توقف تحریک صورت می گیرد و در پایان اجازه انزال داده می شود. این تمرین دو تا سه بار در هفته انجام می شود و بعد از گذشت ۳ نوبت از تمرین دفعات توقف به تدریج از ۳ بیشتر می شود تا مدت زمان تمرین به تدریج افزایش یابد و فرد بتواند بین ۷ تا ۱۰ دقیقه تحریک بدون انزال داشته باشد.
تکنیک فشردن سر آلت تناسلی
در این تکنیک مثل تکنیک قبلی تحریک صورت می گیرد و قبل از رسیدن به لحظه غیر قابل اجتناب از انزال، با دو انگشت محکم سر الت تناسلی فشرده می شود و این باعث فروکش کردن تحریک و از بین رفتن احساس انزال می شود و بعد از چند ثانیه مجددا تحریک ادامه می یابد.
روش درمان گام به گام
تکنیکهای رفتاری که مورد اشاره قرار گرفت خود بخشی از درمان گام به گام زودانزالی است. با توجه به آنکه اضطراب و استرس نقش اساسی در وقوع انزال زودرس دارد توصیه می شود در اولین گام فرد مبتلا به این اختلال با تغییر سبک زندگی خود استرسها و تنشهای موجود را کاهش دهد. فرد باید با یادداشت کردن رویدادهای استرس زا و با استفاده از تکنیکهای مقابله با استرس نسبت به کنترل این استرسها اقدام کند.
با توجه به نقش غذاها در وقوع یا پیشگیری از انزال زودرس فرد مبتلا در گام دوم از نظر رژیم غذایی باید غذاهایی که باعث انزال زودرس هستند را کاهش و غذاهایی که کمک به درمان می کنند را بیشتر مصرف نماید. همچنین فاصله مناسب بین رابطه و وعده غذایی را رعایت نماید.
در گام سوم ورزش اهمیت دارد. ورزش به دو شکل می تواند صورت گیرد و بر انزال زودرس تاثیر بگذارد. ورزش بصورت عمومی و به شکل یک پیاده روی یا نرمش سبک و روزانه ۱۵ تا ۲۰ دقیقه که باعث بهبود گردش خون، رفع استرسها و نگرانیها و آمادگی جسمانی بهتر در رابطه می شود و بصورت غیر مستقیم به درمان زودانزالی کمک می کند. و ورزش اختصاصی کگل که بصورت خاص عضلات ناحیه پرینه را تقویت می کند و کمک می کند تا زودانزالی درمان شود.
ورزش کگل بدین شکل می باشد که فرد در حالت نشسته عضلات ناحیه پرینه که موقع بند آوردن ادرار از آنها استفاده می کند را منقبض می کند و به مدت ۵ ثانیه منقبض نگاه می دارد و سپس عضلات را شل می کند. این حرکت بین ۲۰ تا ۲۵ بار در سه نوبت روزانه انجام می شود و به تدریج کمک می کند عضلات ناحیه تقویت و توان ارادی فرد در سکس بیشتر گردد.
در گام چهارم که در خود رابطه باید انجام شود رعایت اصول رابطه جنسی صحیح یعنی بهنگام بودن، دوسویه بودن، پیش نوازش طولانی و مناسب و حفظ طمانینه و ارامش در خود رابطه می باشد. هر چقدر طمانینه و آرامش بیشتری در سکس وجود داشته باشد و هر چقدر پیش نوازش بهتر و بیشتر صورت گیرد کمک می کند تا زودانزالی زودتر بهبود یابد.
در گام پنجم استفاده از تکنیکهای رفتاری مد نظر می باشد که توضیح انها در بالا داده شد.
در گام ششم موقعیت یا پوزیشن در رابطه باید مورد توجه قرار گیرد. موقعیت سنتی در رابطه جنسی که مرد در بالا قرار می گیرد باعث تشدید زودانزالی می شود و لذا در افراد مبتلا به زودانزالی توصیه می شود از موقعیتی استفاده شود که زن در بالا قرار می گیرد. همچنین موقعیت عمود بر هم نیز موقعیت مناسبی است. زن خوابیده و زانوها را جمع می کند و مرد از زیر زانوهای او و به شکلی که بدنش زاویه نود درجه با بدن زن دارد عبور کرده و رابطه صورت می گیرد. در این موقعیت امکان تحریک کلیتوریس توسط دست نیز فراهم می شود و کمک می کند تا زن تحریک بیشتری دریافت کند و زمان ارگاسم وی جلو بیفتد و مرد نیز تحریک را با شدت کمتری دریافت کند و انزال به تاخیر افتد.
در گام هفتم استفاده از داروهای بی حسی موضعی و کاندومهای تاخیری می تواند صورت گیرد. این داروها باعث می شوند تا تحریک کمتری توسط آلت تناسلی حس شود و مدت زمان بیشتری طول بکشد تا تحریک به حد انزال برسد.
و در گام هشتم درمانهای دارویی قرار دارد. دارویی که خاص زودانزالی باشد نداریم ولی برخی داروهای ضد افسردگی می توانند در تاخیر انزال موثر باشند. در واقع از عارضه این داروها در درمان زودانزالی استفاده می شود. کلومیپرامین، فلوکستین، سیتالوپرام و سرترالین داروهایی هستند که در درمان زودانزالی استفاده می شوند و باید تحت نظر پزشک و با دستور وی مورد استفاده قرار گیرند.